“Als je wilt, kun je zoveel zelf”
“Afscheid nemen van een gezond en goed leven, dat is een soort rouwproces”, vertelt Joke Groters (62). Met steun van haar man en zoon ging zij aan de slag met lijf en hoofd. Ze viel op eigen kracht veertig kilo af en overwon haar laaggeletterdheid omdat ze ook wat voor anderen wilde betekenen.
Joke en haar man wilden heel graag kinderen. Dat ging niet vanzelf. Na een intensieve hormoonbehandeling, volgde eindelijk de langgewenste zwangerschap. “Maar ik werd ook zo benauwd, dat ik niet meer voor mezelf kon zorgen. Astma, was de diagnose, waarschijnlijk getriggerd door de hormonen.” Ze beviel van een gezonde zoon, die ze pas 28 uur later zag doordat ze zelf zo ziek was.
Het leven zag er voor Joke plotseling heel anders uit: ze kon niet meer werken en verbleef veelvuldig in ziekenhuizen en revalidatiecentra. Haar zoon Joey – inmiddels dertig jaar – heeft daar niet onder geleden, vertelt ze. “Hij staat heel stevig in zijn schoenen en we zijn een hecht gezin. Juist door wat we samen hebben meegemaakt. Ik was soms acht maanden van huis voor revalidatie, maar mijn man was er altijd voor hem. Hij naaide verkleedkleren en hielp met surprises. Hij deed alles wat nodig was. En was ik er wel, dan waren zijn vrienden altijd welkom. Daar hebben ze het nu nog over.”