“Ik wil graag laten zien dat het glas halfvol is”

Jarenlang werkte Ineke Grootemaat in het ziekenhuis, tot ze arbeidsongeschikt werd verklaard vanwege haar reuma en longproblemen. Inmiddels is de 61-jarige Venrayse zoals ze het zelf noemt ‘beroepsvrijwilliger’. “Ondanks mijn pijn en klachten ben ik optimistisch. Dit wil ik dan ook graag uitstralen naar anderen.”

Ineke was nog geen zes maanden oud toen ze de diagnose astma kreeg. In haar tienertijd namen de klachten van de ziekte wat af, maar toen ze een paar jaar later een dubbele longontsteking kreeg, begon de ellende. Vanaf dat moment lag ze om de paar jaar in het ziekenhuis.

Nooit iets willen missen

“Op een gegeven moment zei mijn longarts: zo gaan we niet verder. Zij vond dat ik moest geen revalideren.” Ineke werd drie maanden opgenomen in een longrevalidatiecentrum. Een leerzame tijd, zegt ze. “Achteraf gezien was dat een omslagpunt: ik zag in dat ik dingen anders aan moest gaan pakken en het rustiger aan moest gaan doen. Ik wilde nooit iets missen en overal met mee doen. Dat gaat op een gegeven moment gewoon niet meer.”

In het revalidatiecentrum kreeg Ineke concrete handvaten aangereikt hoe ze in het dagelijks leven met haar ziekte om moet gaan. “Het effect van een goede planning, dat was voor mij een echte eye opener. Toen ik eenmaal beter leerde plannen en mijn dagen niet meer stampvol zaten, begon ik me direct veel beter te voelen.”

Van top tot teen in het gips

Naast haar astma kampt Ineke al jaren met rugproblemen. “Mijn rugklachten zijn verergerd door mijn werk in de verpleging. Ik ben al eens geopereerd aan mijn rug, toen heb ik een paar maanden van top tot teen in het gips gezeten. Helaas is mijn rug nog steeds een puinhoop en zal dit ook nooit meer beter worden. ”Om beter om te kunnen gaan met haar dagelijkse pijn volgt Ineke sinds enkele maanden mindfulness fysiotherapie. “Tijdens die fysiotherapie leer ik de pijn te accepteren en er mee om te gaan, want ik weet dat het nooit meer over zal gaan.”

Reguliere fysiotherapie is voor Ineke te zwaar. “Lopen alleen kost me heel veel moeite en doet veel pijn. Dat was vroeger heel anders, toen draaide ik mijn hand niet om voor een wandeling van dertig kilometer. Nu gebruik ik dagelijks mijn scootmobiel.”

Samen oefenen

“Ik leer tijdens de mindfulness fysiotherapie wel oefeningen die ik op de grond kan doen, zodat ik toch wat beweging krijg. Ik probeer zelfs weer kleine stukjes te lopen. Twee keer vier minuten, zoiets. Ik probeer mijn grenzen telkens te verleggen. Dat had ik me een jaar gelden niet voor kunnen stellen.” Het liefst zou Ineke weer zelfstandig naar het dorp kunnen lopen. Daar oefent ze nu dus voor. “Mijn vriendin heeft een rollator, dus gaan we samen richting het dorp en wisselen we halverwege om: dan loop ik een stukje en pakt zij de scootmobiel.”

Mindfullness fysiotherapie is één van de dingen die Ineke doet om beter met haar klachten om te kunnen gaan en het leven met haar ziekten aangenamer te maken. Maar ze haalt ook veel voldoening uit dingen doen voor en met andere mensen. “Ik geef bijvoorbeeld weleens schilderworkshops op een Longpunt, dat is een bijeenkomst waar lotgenoten met longziekten zoals astma en COPD eens per maand samen komen. Die afleiding zorgt ervoor dat ik minder bezig ben met mijn pijn en klachten.”

Ineke ervaart veel lichamelijk ongemakken, maar ze blijft heel optimistisch en wil dat ook graag uitstralen naar anderen. “Misschien heb ik makkelijk praten omdat ik van huis uit levenslustig en goedgezind ben, maar ik weet dat je geestelijk sterk voelen zoveel bijdraagt aan hoe je je fysiek voelt. Ik vind het dan ook belangrijk om lotgenoten een beetje op weg te helpen en te zeggen: het glas is niet halfleeg, maar halfvol.”